11 jul 2013
9 jul 2013
8 jul 2013
IES versus CIFP. As Mercedes (LUGO). Estado da cuestión.
NOTICIA-ENTREVISTA: “EL
PROGRESO” (mércores 3 de Xullo de
2013)
JOAQUÍN EXPÓSITO LÓPEZ,
NOVO DIRECTOR DO
CIFP AS MERCEDES
► Será o encargado de dirixir o
segundo centro integrado de FP co que conta a cidade de
Lugo, As Mercedes, logo dunha transformación que trouxo moita polémica.
«Contábase que tarde
ou cedo As Mercedes
sería centro
integrado de FP»
JOAQUÍN EXPÓSITO LÓPEZ: É profesor da familia de
Automoción e leva oito anos impartindo docencia no IES As Mercedes, que agora
pasa a ser CIFP (Centro Integrado de Formación Profesional). Ao novo director
non o pillou por sorpresa a transformación que fixo a Xunta porque, di, a FP
sempre foi claramente maioritaria neste centro.
Quen o acompaña no equipo directivo?
Como
vicedirector vén Manuel Rodríguez Pazos, profesor da familia de Comercio e
Márketing, o cargo de xefe de estudos desempéñao José Ferreiro Lence, de
Instalacións Térmicas e, como secretario, vén Jesús Crandío Rodríguez, profesor
da familia de Automoción.
Como encara esta nova etapa na
dirección, despois dunha transformación tan contestada?
O centro
contábase que tarde ou cedo se transformaría en Centro Integrado de Formación
Profesional. Xa estivemos a punto de selo cando se transformou o Politécnico,
porque a matrícula era maioritariamente de FP. Había cincocentos alumnos e 56
profesores de FP e arredor de 160 alumnos e 28 profesores de ESO e BAC. Deses
28 quedan dous, un orientador e un de inglés.
A sorpresa e o malestar pola transformación
non son compartidas entón por todo o claustro?
Non, de
feito houbo unha solicitude, hai xa anos, aprobada no claustro, para pedir á
Xunta que o convertese en centro integrado en FP. Eu aínda non estaba nas Mercedes
e levo alí oito anos. E no 2011 formouse unha comisión no seno co consello
escolar que solicitou á administración melloras para a FP pola cantidade de
xente que se matriculaba. Só en Automoción había uns douscentos alumnos.
Necesitábase unha mellora na FP. Non digo que a transformación fora boa ou
mala, pero é certo que a formación profesional no centro estaba masificada. A
demanda que está tendo a FP é incrible.
Como prímeiro director trala transformación,
que lle espera agora?
Hai que
facer unha reorganización distinta, con sistemas de calidade, pero xa hai unha
estrutura feita por parte da Consellería de Educación, porque todos os centros
integrados funcionan igual.
Como vai a solicitude de prazas
para o curso que vén?
Estamos
un pouco asombrados porque está sendo incrible, sobre todo chámanos a atención
a cantidade de xente de corenta ou cincuenta anos que retoma facer outros
ciclos. A FP ten que adaptarse ás demandas da sociedade e está claro que en
Lugo temos sectores punteiros: Automoción, Enerxía e Agua, Instalacións Térmicas,
Comercio. O sector produtivo de Lugo xira arredor desas especialidades e a
xente demanda reciclarse por esa vía.
Como ve a continuación das demandas
da plataforma en defensa do IES As Mercedes?
Nós
estamos dispostos a colaborar con todo o mundo, pero queremos que este sexa un
centro libre e democrático, que nos deixen traballar con autonomía, non
queremos que se politice o centro. Iso si, temos claro que temos que traballar
baixo as normas que rexen os centros integrados. Dito isto, nós non pechamos
as portas a ninguén e no que poidamos axudar, axudamos, pero non vamos
reivindicar cousas que non son. A min claro que me gusta que o centro teña a
maioría de etapas de ensino posibles, porque ademais a ESO e o BAC tamén son
unha fonte de alumnado para a FP, pero o protagonismo teno que ter a formación
profesional porque neste centro é a oferta máis importante.
Á vista das declaracións da dirección do novo
CIFP
que substitúe ao suprimido IES As Mercedes,
esta plataforma cidadá quere manifestar:
que substitúe ao suprimido IES As Mercedes,
esta plataforma cidadá quere manifestar:
1.- Sobre a necesidade de
máis espazos para a Formación Profesional.
Nunca negamos a necesidade de ampliar a oferta e os espazos na FP, pero,
como traballadores do Ensino Público e ex-traballadores do IES AS MERCEDES, os
membros da dirección deberan saber que ningunha ampliación da FP debera
resultar incompatible coa permanencia dos niveis de ESO e BAC.
Esta petición de ampliación de espazos vense realizando, reiteradamente,
como ben debera saber o Vicedirector do centro e saben na Consellería de
Educación. Dende moito antes de que o director chegara ao IES As
Mercedes. A última foi realizada e presentada ao Claustro, Consello Escolar,
Xefatura Territorial e Secretaría Xeral Técnica pola última dirección do IES As
Mercedes, moito antes do informe que cita o director do CIFP. E esta necesidade
estaba recoñecida, -non sabemos se sigue estando-, pola propia Consellería ao
anunciar a licitación do proxecto de ampliación do Centro.
E, unha vez dito ISTO, non debera ser propio de ningunha responsabilidade
directiva falar sen estar ben informado ou pretender transformar
as medias verdades en mentiras, porque, en relación á matrícula do presente
curso académico e anteriores, o director debera de saber ben que nos ciclos de
automoción dos que é profesor nin sequera necesitaron dar de baixa aos alumnos
sen asistencia á clase porque non había lista de espera e só na familia de enerxía
e auga quedou xente sen praza.
2.- Sobre a necesidade dun
novo CIFP para atender ás novas demandas no ámbito da Formación Profesional:
Nunca esta plataforma estivo en contra da ampliación da oferta educativa na Formación profesional. E sempre dixemos (sen que tiveramos que agardar polo Director do CIFP) que, nunha Galicia cun 26% de parados, con alumnos que acaban un ciclo e empezan outro ou que acaban na Universidade e volven á FP, é totalmente natural que aumente a demanda de FP, non tanto como unha ruta cara un posto de traballo que non hai, senón como unha forma de aproveitar o tempo que é necesario atender. Mais, que uns traballadores do ensino público poidan entender que esta nova demanda é incompatible coa permanencia da ESO e BAC; que uns traballadores do ensino público podan aceptar a supresión dun Instituto Público de Ensino Medio sen antes avaliar as necesidades educativas da zona e sen antes avaliar as diferentes alternativas á disposición da Consellería coas que atender ditas demandas; que uns profesores de Formación Profesional acepten as mentiras da Consellería de Educación sen sequera aludir a que en Montirón ten a Xunta de Galicia un Centro cunhas instalacións e uns equipamentos de Formación Profesional totalmente infrautilizados, demostra, antes de nada, unha total insolidariedade cos alumnos, pais e compañeiros afectados, pero tamén, ben pouco compromiso co ensino público que agora teñen a responsabilidade de axudar a xestionar, -supoñemos que con criterios de eficiencia-, dende os seus respectivos cargos na dirección do CIFP.
3.- Sobre a “inevitable”
supresión do IES AS MERCEDES para transformarse nun Centro Integrado de
Formación Profesional
Se interpretamos ben a expresión do director do CIFP, a desaparición do IES
AS MERCEDES para transformarse en Centro Integrado de Formación Profesional era
unha constatación palpable dende xa antes da desaparición do IES Politécnico.
Descoñecemos que fontes de información a este respecto pode ter o Director do
CIFP, pero queremos advertilo de que con elo vén de facer unha moi grave
acusación contra os actuais responsables da Consellería de Educación: acaba, de
feito, de acusalos de absoluta incompetencia, por, despois de dous anos, no
momento de publicarse o decreto de (des)integración, non seren
capaces de ter previsto, por exemplo, qué centros de ensino poderían dar
acollida aos alumnos do IES AS MERCEDES.
Ademais do dito resulta inaceptable que un profesor dun IES poda
argumentar a favor do CIFP, que fronte a 500 alumnos e 56 profesores de
Formación Profesional só houbera na ESO 160 alumnos e 28 profesores, sen antes
explicar a diferente oferta e estrutura dun e doutros niveis do ensino. Se o
director do CIFP quere comparar o diferente nivel de matrícula, -500 fronte
160-, está a fabricar unha inaceptable manipulación en canto ás cifras de
alumnos e profesores na FP. A pouco que un se molestara en revisar os
ciclos de FP que se impartían no IES AS MERCEDES e fixera unha suma estaríase
equivocando nun 20%. A partir desta mentira, a ratio
alumno/profesor que se queira sacar resulta absolutamente falsa e, de todas
formas, conviña que tamén o director dun CIFP soubera que mentres na FP non hai
optativas, nos niveis da ESO hai que ofertarlles aos alumnos diferentes
optativas (incluída a Relixión) e, a maiores, hai dous grupos de PDC, un grupo
de PCPI e ten que haber profesores para reforzo educativo, adaptacións
curriculares e profesores terapéuticos para alumnos con minusvalías. Ou sexa
que non poden compararse desta forma as necesidades en recursos humanos duns
niveis e doutros, como tampouco se poden comparar os requirimentos en recursos
económicos e equipamentos duns e doutros.
Se en lugar copiar as mentiras fabricadas pola Consellería, tivera visto a evolución da matrícula e avaliado minimamente o crecemento da poboación escolar da zona as conclusións terían que ser outras.
4.- Sobre o apoio do claustro de profesores á reivindicación desta plataforma
Esta plataforma sempre soubo que, dentro do Claustro de Profesores, non
había unanimidade. Nin tampouco a necesitamos: chéganos co convencemento de que
se trata dunha reivindicación absolutamente xusta e, en todo caso, expresar a
nosa satisfacción por contar cunha moi ampla maioría do claustro e coa
totalidade do equipo directivo.
Pero o que é absolutamente ilexítimo, sexa en boca do Director Xeral de Educación e Formación Profesional, na
boca do Delegado Territorial, na boca da Inspección Educativa, na boca da
Concelleira do PP ou na boca dun exprofesor do IES AS MERCEDES traer aquí, en
defensa do CIFP, que o claustro de profesores tivera solicitado hai 8 anos pasar
a ser Centro Integrado de Formación Profesional:
- En primeiro lugar, porque tería sido unha petición de hai oito anos e non
de hoxe;
- E, en primeirísimo lugar, porque non ten sido un acordo do claustro de
profesores, senón unha proposta de acordo que a familia de automoción (á que
pertence o director do CIFP) leva ao Consello Escolar e que de forma ilegal
alguén certificou sen se producir ou antes de que se producira.
A Zona Sur de Lugo necesita un Instituto de Ensino Público
e nesta reivindicación imos continuar
O IES AS MERCEDES NON DI ADEUS
CAMBIAN DE NOME:
PERO SEGUIMOS NECESITANDO
O IES
23 jun 2013
Xosé Mª Díaz Castro. Letras galegas-2014 (RAG)
("... e a beleza feríume para sempre" )
Información completa sobre o autor en > http://www.poetadiazcastro.com/plantilla.asp3
É a poesía máis coñecida do autor. Está incluída,
xunto con "Terra sucada", "Quezais" e "Terra do
tempo", no cuarto capítulo ("Espranza") de Nimbos. De rima consonante
e estrutura pendular, está formada por catro estrofas,
cun total de dezaseis versos. Díaz
Castro establece nela un paralelismo entre Galicia e Penélope, a muller que tecía de día e desfacía
de noite.
Un paso adiante i outro atrás, Galiza,
Un paso adiante i outro atrás, Galiza,
i a tea dos teus
sonos non se move.
A espranza nos teus
ollos se esperguiza.
Aran os bois e chove.
Un bruar de navíos
moi lonxanos
che estrolla o sono
mol como unha uva;
pro tí envólveste en
sabas de mil anos
i en sonos volves a
escoitar a chuva.
Traguerán os camiños
algún día
a xente que levaron:
Deus é o mesmo.
Suco vai, suco vén,
Xesús-María!,
e toda cousa ha de
pagar seu desmo.
Desorballando os
prados coma sono
o tempo vai de Parga
a Pastoriza.
Vaise enterrando,
suco a suco, o Outono.
Un paso adiante i
outro atrás, Galiza!
Unidade didáctica ("Nimbos") para BAC
por Armando_Requeixo
Díaz Castro.Vida e
obra:
Fonte > http://gl.wikipedia.org/
Xosé María Díaz Castro,
nado nos Vilares (Guitiriz),
o 19 de febreiro de 1914 e finado
en Lugo o 2 de
outubro de 1990,
foi un escritor e tradutor galego. En 2014 será o homenaxeado co Día das Letras Galegas.
Seminario de Mondoñedo, onde
estudou sete anos.
Xosé María Díaz Castro
naceu no seo dunha familia labrega. En 1931 ingresa no Seminario de Mondoñedo, onde coñece a Aquilino Iglesia Alvariño, que, a partir
de 1936, vai contar coa súa colaboración como profesor no Colexio León XIII,
de Vilagarcía de Arousa, que Aquilino dirixía.
.JPG)
Díaz Castro publicou os
seus primeiros versos ós dezasete anos na revista Lluvia de rosas de Tarragona pero
foi a súa entrada no seminario e o contacto con Aquilino Iglesia Alvariño, o seu estímulo
foi decisivo na promoción do poeta como escritor e para comezar a escribir en
galego , publicando en El Progreso Villalbés o 6 de agosto de
1931 os seus primeiros versos en galego. Lembranzas
e sospiros, logo saíron Baix'o o calor (1931), Lá vou,
amor (1932), As formigas (1932), Era un contiño de
fadas (1932), e posteriormente escribiu dous cadernos de poesía, tamén en
galego, Follas verdes en 1934 e Follas ô vento en 1935 que
finalmente quedaron inéditos. Logo da Guerra Civil continuou compoñendo en
galego e a partir de 1946 tras ser premiado nos Xogos Florais de Betanzos por un
poema en castelán e por Nascida d'un soño en galego, volveron saír en
publicacións como La Noche, Cartel, Sonata Gallega, Alba ou Ínsula poemas
seus na lingua de noso. Francisco Fernández del Riego inclúeo
na súa Escolma da poesía Galega, IV, Os Contemporáneos, Vigo, 1955,
representado por sete poemas. En revistas e xornais diversos viron a luz outros
poemas e artigos del en español e en galego.
Con todo Díaz Castro está
considerado autor dunha soa obra, o poemario Nimbos, editado
en Vigo,
pola Editorial Galaxia, en 1961 que tivo moita
influencia nos poetas posteriores pola súa perfección, pola preocupación por
Galicia e polos problemas básicos do ser humano, a vida, a morte e o tempo.
Díaz Castro adoita ser encadrado dentro da Xeración do 1936 a
carón de poetas coma Carvalho Calero, Celso Emilio Ferreiro e Aquilino Iglesia Alvariño. Na obra, que
inclúe revisados os poemas que escolmara Fernández del Riego, móstrase unha
reflexión sobre o destino humano a través da preocupación existencial e
relixiosa e da comuñón coa natureza. Nun dos seus poemas máis coñecidos, "Penélope", reflexiona sobre unha Galicia que
permanece durmida, non refugando, porén, á esperanza para a súa terra.
A voz poética de Díaz Castro apóiase nunha linguaxe rica e exacta, da que xorde a xusteza da imaxe e o fondo poder evocador que se desprende dos seus versos. Os temas, que aparecen sempre envoltos na roupaxe elegante dun clasicismo exemplar, son os da grande poesía universal: a dor do home, o amor, a paisaxe, os sentimentos relixiosos, a liberdade...
Carvalho Calero dixo que Nimbos veu restaurar na literatura galega a poesía total.
Dominaba máis dunha ducia
de linguas, o que lle permitiu traducir ao castelán obras de, entre outros, o
sueco Verner von Heidenstam (Premio Nobel de Literatura en
1916), os dinamarqueses Henrik Pontoppidan e Johannes Vilhem Jensen (premios Nobel
de Literatura en 1917 e 1944 respectivamente), o austrohúngaro Rainer Maria Rilke, o irlandés William Butler Yeats (Nobel de Literatura en
1923), o estadounidense Walt Whitman, os ingleses G. K. Chesterton e Frederick
Forsyth ou os franceses Alphonse de Lamartine e Paul Claudel.
..........................
Penélope tecendo sen
esperanza a tea fatal do transcurso
do tempo.
Suco vai, suco vén. E aquí
chegamos,
neve nos cumes, frío nas
valgadas,
e darredor as agras
sementadas,
e non chega a colleita que
esperamos.
Algún día entre soños
sementamos
o noso pan. Chovía nas
aradas,
e ó se achega-lo tempo das
anadas
desmo de fume e vento
colleitamos.
Cada cousa de nós é de
borralla
baixo do vento mol que se
desliza
sobre o mundo e o manca e
o esborralla.
Un paso adiante e outro
atrás, Galiza.
Un negro orballo eternamente
orballa
sobre tristeza antiga e
outoniza.
.......................
Vídeo producido polo IES "POETA DÍAZ CASTRO" de GUITIRIZ (Lugo)
.......................
Vídeo producido polo IES "POETA DÍAZ CASTRO" de GUITIRIZ (Lugo)
En > http://www.youtube.com/watch?v=iHElQSBQ1eI#t=2
En > http://www.youtube.com/watch?v=9ry1ac8NhxU >
(No ano 1987 a produtora de vídeo Ophiusa acompaña a Díaz Castro polos lugares emblemáticos do seu proceso vital e creativo. Nimbos de poesía é o resultado desta viaxe ao mundo do autor. Os Vilares, Mondoñedo, Betanzos, Guitiriz, ... desvélanse ante os nosos ollos a través da mirada e da propia voz de Xose María. Todo un testemuño de primeira man da grandeza das cousas pequenas que tanto amaba o poeta).
En > http://www.youtube.com/watch?v=eSK3o8_emcE
(Desde a pastelería - cafetería "Nimbos" de Guitiriz. Entroido 4/03/2014 )
En > http://cartaxeometrica.blogspot.com.es/2014/04/telexornal-diaz-castro-recitado.html
En > http://www.xunta.es/linguagalega/xose_maria_diaz_castro
En > http://coordinadoraendl.org/letras2014/
En > http://www.youtube.com/watch?v=9ry1ac8NhxU >
(No ano 1987 a produtora de vídeo Ophiusa acompaña a Díaz Castro polos lugares emblemáticos do seu proceso vital e creativo. Nimbos de poesía é o resultado desta viaxe ao mundo do autor. Os Vilares, Mondoñedo, Betanzos, Guitiriz, ... desvélanse ante os nosos ollos a través da mirada e da propia voz de Xose María. Todo un testemuño de primeira man da grandeza das cousas pequenas que tanto amaba o poeta).
En > http://www.youtube.com/watch?v=eSK3o8_emcE
(Desde a pastelería - cafetería "Nimbos" de Guitiriz. Entroido 4/03/2014 )
En > http://cartaxeometrica.blogspot.com.es/2014/04/telexornal-diaz-castro-recitado.html
En > http://www.xunta.es/linguagalega/xose_maria_diaz_castro
En > http://coordinadoraendl.org/letras2014/
Poemas de "Nimbos"
|
"Penélope", Poema de Xosé María Díaz Castro musicado por Xoán Fuertes Saavedra e interpretado por Fuxan os Ventos. O recitado é do propio poeta e a súa gravación cedida por Xulio Xiz >
"Penélope en italiano" > http://literatosbrey.blogspot.com.es/2014/05/penelope-en-italiano.html
Un passo avanti e l´altra indietro, Galizia,
e la tela del tuo sonno no si muove.
La esperanza del tuoi occhi me espreguizza.
L´aratro buoi e la pioggia
Una nave ruggente molto lontane
estrolla si dorme mobido come un chicco d´uva
Ma si envólveste fogli in mille anni,
sogni e il ritorno di sentire la pioggia.
Ingoiare per corsi un giorno
le persone che hanno portato.
Dio é lo stesso.
Suco volontá, suco verrá. Gesú María!
e il tutto deve pagare il suo desmo.
Desordella i prati come il sonno,
o tempo sará Parga a Pastoriza.
Sará scanalatura per scanalatura sppellire
autunno.
Un passo avanti e l´altra indietro, Galizia!
COMENTARIO
O poema «Penélope» apareceu publicado por vez primeira en 1955, na Escolma de poesía galega, IV, Os
contemporáneos, publicada en Galaxia por Francisco
Fernández del Riego. Posteriormente pasou a formar parte do poemario Nimbos de Xosé Mª Díaz
Castro, publicado en 1961.
O
tema principal da composición é a esperanza acotío frustrada de Galicia. O dinámico estatismo é o que caracteriza a historia de Galicia
segundo o poema («Un paso adiante e outro atrás, Galiza». Os temas secundarios son o da
esperanza e o da emigración. A esperanza aparece como adormecida («A esperanza nos teus ollos se
espreguiza»), nun país en que o tempo monótono semella non transcorrer («Aran os bois e
chove»; «Pro ti envólveste en sabas de mil anos»; «Sulco vai, sulco vén. ¡Xesús María!»; «Vaise
enterrando, sulco a sulco, o Outono», etc.). O inmobilismo histórico de Galicia é o elemento que envolve
toda a composición («Un paso adiante e outro atrás, Galiza / e a tea dos teus sonos non se
move»). Entroncado co tema da esperanza aparece o da emigración («Un bruar de navíos moi
lonxanos / che estrolla o sono como unha uva»), mais o regreso dos emigrantes non semella estar
próximo no tempo («Traerán os camiños algún día / a xente que levaron»).
Canto á métrica do poema, todos os versos son hendecasílabos agás o
cuarto, que é heptasílabo. A rima é consoante, e o esquema de cada
estrofa é ABAB. Todas as estrofas poden ser consideradas como serventesios, bardante a primeira, por
posuír un verso en arte menor.
O
poema comeza cunha elipse verbal, repetida paralelisticamente nos versos
primeiro e derradeiro, dándolle unha estrura circular ao poema que
reforza a idea central do inmobilismo da historia de Galicia. Así pois, dende o principio da
composición céntrase a atención nese movemento estático traducido nos pasos cara adiante e
cara atrás.
Estilisticamente, esta idea de repetición do tempo remárcase a través da
formación de recorrencias compostas por dous membros equivalentes: «Un
paso adiante e outro atrás»; «Sulco vai, sulco vén»; «De Parga a Pastoriza»; «sulco a
sulco».
As
metáforas tamén están presentes no poema. Así, os «pasos» do primeiro e último
versos son os acontecementos históricos importantes na
evolución social de Galicia e a «tea dos sonos» equivale ás aspiracións sociais desta terra. A
emigración aparece relacionada metonimicamente cun «bruar de navíos moi lonxanos»; a repetición
da historia ao longo dos séculos é unha «saba de mil anos».
Tamén cómpre salientar as personificacións da natureza, único elemento
en que se pode confiar: os camiños traerán «a xente que levaron»;
toda cousa «ha de pagar seu dezmo»; o outono «vaise enterrando».
Canto ao léxico, o campo semántico dominante é o do medio rural, posto
que o espazo do
poema é Galiza, pero fundamentalmente a
Galiza rural: «aran», «bois», «uva», «camiños», «sulco», «prados». A presenza dos topónimos lugueses
sitúa no espazo esa Galiza campesiña: «o Tempo vai de Parga a Pastoriza».
Por último, cómpre facer mención ao título do poema, «Penélope». Galiza,
para Díaz Pardo,
identifícase coa esposa de Ulises que
agarda pacientemente o retorno do seu home tecendo día a día un pano que destece polas noites. Galiza
tamén semella agardar con paciencia a chegada de novos tempos, pero todo o que consegue tecer
cada día semella destecerse coa chegada da noite: «¡Un paso adiante e outro atrás,
Galiza!»
Suscribirse a:
Entradas (Atom)