Mostrando entradas con la etiqueta Historia. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta Historia. Mostrar todas las entradas

2 mar 2013

Composición da actual Real Academia Galega ("Colligit. Expurgat. Innovat")

Vicesecretario
Secretario
Presidente
Xosé Luís Méndez Ferrín, presidente de la RAG (AEP/Cabalar)
Tesoureiro
Arquiveiro/
Bibliotecario




  • Vacante a cadeira deixada tras o falecemento de Francisco Fernández del Riego. Foi elixido para cubrila Xosé Fernández Ferreiro.
  • Vacante a cadeira deixada tras o falecemento de Francisco Xavier Río Barja. Foi elixido para cubrila Pegerto Saavedra.
  • Vacante a cadeira deixada tras o falecemento de Xaime Illa Couto. Foi elixida para cubrila Fina Casalderrey.

Real Academia Galega é unha institución científica, creada en 1906, que ten como obxectivo o estudo da cultura galega, e en especial da lingua galega. Elabora as súas normas ortográficas, gramaticais e léxicas, deféndea e promociónaa. Ademais, decide a personalidade literaria á que se lle dedica o Día das Letras Galegas. Os seus membros son personalidades influentes do mundo da cultura galega, relacionados maioritariamente coa lingua. Dende o 23 de xaneiro de 2010 o seu presidente é Xosé Luís Méndez Ferrín, que substitúe a Xosé Ramón Barreiro Fernández.

HISTORIA DA RAG (1906-2013)
O precedente da Real Academia Galega foi a Comisión Xestora para a creación da Academia Galega, promovida por Emilia Pardo Bazán e Ramón Pérez Costales. Montouse sobre a base dunha sociedade, Folklore Gallego, presidida pola escritora.

Curros Enríquez, 
impulsor da RAG.
En 1904 Manuel Murguía publicou un artigo na revista do Gran Hotel de Mondariz no que propugnaba a creación dunha Academia galega. Este artigo espertou interese, e en 1905 constituíuse na Habana a Sociedade Protectora da Academia Gallega, grazas ao impulso de Manuel Curros Enríquez e Xosé Fontenla Leal. En Galiza seguiron esta iniciativa algúns persoeiros que se reunían na Libraría Rexional de Uxío Carré Aldao da Coruña. A Real Academia Galega constituíuse o 30 de setembro de 1906, presidida por Manuel Murguía, e con corenta membros. O acto celebrouse nos locais da Reunión Recreativa e Instructiva de Artesanos, case un ano despois da presentación legal dos seus estatutos. Os obxectivos iniciais eran fundamentalmente lingüísticos e incluían a elaboración dun dicionario e unha gramática, proxectos que demoraron moitos anos.














               Manuel Murguía, 
       Primeiro presidente da RAG.
Durante a presidencia de Murguía (1906-1923) elevouse a figura de Rosalía, comezouse a publicar o Boletín de la Academia Gallega (263 números) e a Academia viuse no medio de polémicas e enfrontamentos debido ao seu carácter galeguista. O segundo presidente, Andrés Martínez Salazar, foino só un ano, xa que morreu inesperadamente. A entidade entrou nun período de inactividade que motivou a fundación do Seminario de Estudos Galegos. O terceiro presidente foi Eladio Rodríguez (1926-1934), e durante este período entraron Castelao e Antón Vilar Ponte. Substituíuno Manuel Lugrís Freire, que houbo de dimitir en 1936 por problemas de saúde. Chegou entón a Guerra Civil española, que fixo silenciar a institución e levouna a unha etapa de semiclandestinidade durante a que foi presidida por Manuel Casás Fernández (1942-1960) e Sebastián Martínez Risco y Macías (1960-1977).
Esta etapa viviuse como un tempo de espera. En 1963 presentou a iniciativa do Día das Letras Galegas que, non moi valorada nun primeiro momento, tornouse especialmente   dinamizadora co transcurso dos anos. Desde as dependencias municipais do Palacio de María Pita, trasladouse á sede actual da rúa Tabernas na Coruña. No 1972 a RAG estandarizou o deseño actual das Armas ou Escudo do Reino de Galicia. Anos máis tarde, a RAG propuxo á Xunta de Galicia de conservar a memoria da antiga bandeira galega dentro da Bandeira de Galicia moderna. O resultado foi a superposición das armas ou escudo galego sobre a bandeira nacional civil, formando a actual bandeira oficial que debe figurar nos actos oficiais do goberno e institucións galegas.
Durante a presidencia de Domingo García-Sabell (1977-1997), produciuse o acordo co Instituto da Lingua Galega sobre as Normas Ortográficas e Morfolóxicas do Idioma Galego (1982). A Real Academia foi recoñecida como referencia na Lei de normalización lingüística. Creáronse un Seminario de Lexicografía, que elaborou o seu primeiro dicionario monolingüe, e o Seminario de Sociolingüística, que realizou o Mapa Sociolingüístico de Galicia.
Coa presidencia de Francisco Fernández del Riego (1997-2001) abriuse a institución, namentres que coa de Xosé Ramón Barreiro Fernández déuselle un pulo á informatización dos fondos documentais que se foran adquirindo e en 2003 revisáronse as Normas ortográficas e morfolóxicas.
En 2006 foi galardoada co Premio Fernández Latorre.
En maio de 2009, en vésperas do Día das Letras Galegas, a Academia publicou un manifesto en prol da lingua galega, para facer fronte á campaña de desprestixio orquestrada por unha parte dos grupos políticos e unha minoría social con escaso apoio en Galiza mais con medios importantes no Estado español. Neste manifesto reivindicou a necesidade dun uso simétrico do bilingüismo e mais unha presenza digna do galego en ámbitos nos que ten dificultades para se facer un oco, como a Xustiza ou o ensino. 

O 16 de xaneiro de 2010 a Academia emitiu un informe negativo das Bases para o decreto do plurilingüismo no ensino non universitario de Galicia coas que o PPdeG pretendía derrogar o decreto aprobado polo anterior goberno (formado polo PSdeGe BNG). O informe aprobouse por unanimidade e aclamación.

Análise académica das Bases para o decreto do plurilingüismo no ensino non universitario de Galicia  > AQUÍ

31 oct 2012

En memoria de ALAN TURING, precursor da informática moderna.Grazas a el podedes estar lendo hoxe este blog.

Daniel Piso faille unha homenaxe a Alan Turing (1912-1954, precursor da informática moderna e do que neste 2012 celebramos o centenario do seu nacemento.

En Cianuro nas Mazás, o blog de ciencia do xornal Praza pública

Hoxendía podemos disfrutar de todo tipo de computadoras que simplifican moito múltiples tarefas e que xa son omnipresentes nas nosas vidas. Para os máis novos de vós son xa apéndices dos vosos corpos. Cando foi posible comunicar varias delas xurdiu Internet e iso cambiou a nosa vida. Mirade, por exemplo, qué sería do futuro da nosa lingua sen os medios dixitais, coma este. O avance nas ciencias da computación poida que sexa un dos máis grandes logros da Humanidade no pasado século.

Para entendermos ben as cousas cómpre empezar sempre polo principio. Neste caso coñecer os comezos foi un pouco máis difícil. Todos coñecemos a personaxes mediáticos coma Bill Gates ou Steve Jobs que tiveron certa influencia no mundo da computación. Pero en xeral, non é tan coñecido cómo empezou todo realmente. Este descoñecemento ten que ver en parte coa vida de Alan Turing, do que este ano se conmemora o centenario do seu nacemento. Hai dous feitos que marcaron a súa vida: o seu traballo segredo para o goberno Británico durante a Segunda Guerra Mundial e ser homosexual na Inglaterra daquel tempo.

Sí, unha vez máis a Guerra e a violencia contra os diferentes na Europa do Século XX. Boa parte do traballo desta mente privilexiada permaneceu oculto ata a década dos setenta, na que se empezaron a desclasificar os traballos de Turing e os seus colegas para descifraren o sistema encriptado de comunicacións dos nazis (ENIGMA) en Betchley Park. Por outro lado, a presión en contra dos homosexuais acabou illándoo socialmente e provocando o seu declive psíquico e físico tras ser sometido a unha castración química. Turing rematou coa súa vida en 1954 mordendo unha mazá envelenada, disque en lembranza do que para el era un mito, Brancaneves.

Se pescudades na vida deste home atoparedes unha historia, na miña opinión, absolutamente conmovedora. Falamos dunha persoa moi, moi intelixente pero tamén moi inocente. Unha mente lóxica ata o estremo. Por iso foi capaz de ser o primeiro en demostrar que unha máquina podería calcular. En saber que unha máquina podería ser ‘intelixente’. E tamén por iso, non atopaba ningunha razón para que alguén o rexeitase porque el sabía perfectamente que a súa tendencia sexual non tiña nada de malo. Esa certeza fixo que o seu sufrimento e illamento fosen aínda meirandes.

Temos unha débeda con Turing e a memoria do seu legado. Desta volta traemos aquí algúns dos fitos máis importantes da súa carreira científica, pero volveremos sobre a súa historia porque hai moito que dicir e moito que aprender desta vida estragada pola incomprensión.

Tralos seus destacados traballos en matemáticas, como xa dixemos antes, foi escollido polo Goberno do Reino Unido xunto con outros científicos que se adicaron á investigación militar durante a Guerra. Moitos deles foron despois os que alumearon o camiño cara a existencia das computadoras.

Pero, xa en 1936, Turing publicaba un artículo titulado On computable numbers. Por primeira vez, formalizaba o concepto dunha “máquina computadora universal”. Intentaba respostar a unha pregunta que el mesmo plantexaba: “¿Que números poden ser calculados por unha máquina?”. Este texto marcou o comezo dunha carreira entre estados que desenbocaría nunha serie de "trebellos" que hoxe consideramos as primeiras computadoras. A primeira delas foi ENIAC (Electronic Numerical Integrator and Computer) da Universidade de Pennsylvania en 1945.

Cando se fabricaban as primeiras máquinas o noso protagonista xa estaba pensando en novos conceptos. Durante unha estancia en Cambridge, entre 1947 e 1948, producía o texto que se considera a orixe do que hoxe coñecemos como Intelixencia Artificial. A pregunta a respostar agora era “Poden as máquinas pensar?”.

Nunca sabemos que outras marabillas nos tería regalado Alan Turing se non fose unha vítima prematura da intolerancia. Grazas a el podedes estar lendo hoxe este blog. Tamén grazas a el soubemos que as máquinas poderían pensar. O que non está tan claro é que os humanos poidamos, ou se o facemos con lóxica, consitencia e claridade. Os que o fan, xa vedes como lles vai.

12 oct 2012

Cliphistoria

Canle de recursos audiovisuais para o ensino da Historia de Galicia e de España a través de clips de filmes e ao tempo unha reivindicación do cinema español e latinoamericano.


Tamén > http://www.youtube.com/user/recunchodamemoria

Toda a nosa historia en 90 segundos



14 ene 2012

Isaac Díaz Pardo (In memoriam)

Video en YouTube "Lembrando a Isaac" http://youtu.be/SVS4YYW1xyA

     O intelectual, conservador-libertario, e referente do galeguismo histórico, Isaac Díaz Pardo (Compostela, 1920), finou o 5 de xaneiro no Hospital San Rafael d´A Coruña, logo de pasar varios días hospitalizado a causa dunha pneumonía. Fillo do pintor Camilo Díaz Baliño, o seu pai foi asasinado nos primeiros momentos da Guerra civil española, feito que o marcou fondamente.
     Despois da guerra cursou estudos na Escola de Belas Artes de San Fernando. A partir de aí, comezou a súa participación pública en diversas iniciativas. En 1941 participou na primeira experiencia española sobre deseño industrial, e en 1942 fixo unha viaxe de estudos en Italia. Pasou logo a ter unha praza de profesor na Escola Superior de Belas Artes de San Jordi de Barcelona e comezou as exposicións en España e no estranxeiro (Europa e América). Abandonou despois as artes plásticas, pasando á cerámica e fundando con outros socios a fábrica de Cerámicas do Castro no Castro de Samoedo (Sada), o que repite na Arxentina, onde construíu xunto con outros destacados galeguistas o Laboratorio de Formas, precursor doutras actividades de desenvolvemento como as levadas a cabo na Cerámica de Sargadelos, o Museo Carlos Maside, a editorial Edicións do Castro, o Seminario de Estudos Galegos, etc. Como escritor de ensaio e crítica, destacan os seus libros Xente do meu Rueiro, O ángulo de pedra, Galicia Hoy (xunto con Luis Seoane), Paco Pixiñas (con Celso Emilio Ferreiro), El Marqués de Sargadelos, etc, ademais de abondosos artigos en prensa. Recibiu diversas distincións e recoñecementos, coma o Pedrón de Ouro (1976), a Medalla de Ouro e Fillo Predilecto da cidade de Santiago de Compostela (1988) ou a Medalla de Ouro de Galicia e a Medalla ao Traballo en 2007. No ano 2009 foi designado Chairego de Honra pola Irmandade Manuel María.

Recuperamos un artigo de opinión de ISAAC DÍAZ PARDO, na columna
“Crónicas inconformistas”. (Voz de Galicia do luns, 1 de decembro de 2008)