14 ene 2012

Isaac Díaz Pardo (In memoriam)

Video en YouTube "Lembrando a Isaac" http://youtu.be/SVS4YYW1xyA

     O intelectual, conservador-libertario, e referente do galeguismo histórico, Isaac Díaz Pardo (Compostela, 1920), finou o 5 de xaneiro no Hospital San Rafael d´A Coruña, logo de pasar varios días hospitalizado a causa dunha pneumonía. Fillo do pintor Camilo Díaz Baliño, o seu pai foi asasinado nos primeiros momentos da Guerra civil española, feito que o marcou fondamente.
     Despois da guerra cursou estudos na Escola de Belas Artes de San Fernando. A partir de aí, comezou a súa participación pública en diversas iniciativas. En 1941 participou na primeira experiencia española sobre deseño industrial, e en 1942 fixo unha viaxe de estudos en Italia. Pasou logo a ter unha praza de profesor na Escola Superior de Belas Artes de San Jordi de Barcelona e comezou as exposicións en España e no estranxeiro (Europa e América). Abandonou despois as artes plásticas, pasando á cerámica e fundando con outros socios a fábrica de Cerámicas do Castro no Castro de Samoedo (Sada), o que repite na Arxentina, onde construíu xunto con outros destacados galeguistas o Laboratorio de Formas, precursor doutras actividades de desenvolvemento como as levadas a cabo na Cerámica de Sargadelos, o Museo Carlos Maside, a editorial Edicións do Castro, o Seminario de Estudos Galegos, etc. Como escritor de ensaio e crítica, destacan os seus libros Xente do meu Rueiro, O ángulo de pedra, Galicia Hoy (xunto con Luis Seoane), Paco Pixiñas (con Celso Emilio Ferreiro), El Marqués de Sargadelos, etc, ademais de abondosos artigos en prensa. Recibiu diversas distincións e recoñecementos, coma o Pedrón de Ouro (1976), a Medalla de Ouro e Fillo Predilecto da cidade de Santiago de Compostela (1988) ou a Medalla de Ouro de Galicia e a Medalla ao Traballo en 2007. No ano 2009 foi designado Chairego de Honra pola Irmandade Manuel María.

Recuperamos un artigo de opinión de ISAAC DÍAZ PARDO, na columna
“Crónicas inconformistas”. (Voz de Galicia do luns, 1 de decembro de 2008)

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Grazas polo comentario